„Curie” w 1914 | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia |
Arsenal de Mourillon, Tulon |
Wodowanie |
18 lipca 1912 |
Marine nationale | |
Nazwa |
Curie |
Wejście do służby |
1914 |
K.u.K. Kriegsmarine | |
Nazwa |
SM U-14 |
Wejście do służby |
1 czerwca 1915 |
Marine nationale | |
Nazwa |
Curie |
Wejście do służby |
7 lipca 1919 |
Wycofanie ze służby |
29 marca 1928 |
Los okrętu |
złomowany 1929 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Długość |
52,15 m |
Szerokość |
5,42 m |
Zanurzenie testowe |
40 m |
Napęd | |
2 silniki wysokoprężne, 840 KM 2 silniki elektryczne, 660 KM | |
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg |
1700 Mm, od 1917: 6500 Mm |
Uzbrojenie | |
od 1917: 1 działo kal. 88 mm 1 km kal. 8 mm | |
Wyrzutnie torpedowe |
7 kal. 450 mm |
Załoga |
18–29 |
Curie (Q87) – okręt podwodny z okresu I wojny światowej, służący początkowo w Marine nationale, a w latach 1915–1918 w austro-węgierskiej Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine jako SM U-14. Po zakończeniu działań wojennych, w 1919 roku powrócił pod francuską banderę i do nazwy „Curie”.
Budowany w latach 1911–1914 jako jeden z szesnastu francuskich okrętów podwodnych typu Brumaire, wszedł do służby w marynarce francuskiej niedługo przed rozpoczęciem działań wojennych. 20 grudnia 1914 roku został ostrzelany i zatopiony przez austro-węgierską artylerię podczas forsowania wejścia do bazy morskiej w Poli. Po wydobyciu i wyremontowaniu został przejęty przez zdobywców jako U-14, będąc największym okrętem podwodnym pod banderą cesarsko-królewskiej marynarki.
Dowodzony przez austriackiego asa broni podwodnej, Georga von Trappa, odniósł duże sukcesy w działaniach na Morzu Śródziemnym, zatapiając 11 statków przeciwnika. W czasie wojennej służby był dwukrotnie poddawany modernizacjom i przezbrajany. Po zakończeniu wojny powrócił pod banderę francuską i do swojej pierwotnej nazwy. Wycofany z linii w 1928 roku, został zezłomowany w roku następnym.